Week 1 op Arco Iris

Buenas dias con todos!

Hier is de beloofde update van week 1.

Aangekomen op het prachtige terrein van Arco Iris, werden we door Patty naar onze kamers gebracht. Daar vonden we aan de muur boven onze bedden lieve welkomstbriefjes van de kinderen. We voelden ons meteen nog meer thuis. Na onszelf even te hebben opgefrist, dat was wel fijn na de lange reis en in de hitte van Iquitos, hebben we samen met de kinderen en Patty gelunchd. Onze eerste kennismaking met het eten van de komende drie maanden: veel rijst. In zo goed mogelijk Spaans een gesprek proberen te voeren, we realiseerden ons wel dat we nog heel veel te leren hadden. Maar iedereen hier wil ons graag helpen. Na het eten gevoetbald met een van de kinderen, en geprobeerd onze spullen uit te pakken. Dat was wat lastig, aangezien we allebei geen kast hadden om onze spulletjes op te ruimen. Patty verzekerde ons er echter van dat dat probleem aan het eind van de week opgelost zou zijn.

Om 5 uur begonnen de rest van de kinderen die op Arco Iris wonen, langzaamaan binnen te druppelen. In het weekend gaan ze namelijk naar huis, naar hun familie, zodat ze, ondanks dat ze niet full time bij hen kunnen wonen, toch een band met hen onderhouden. Ze waren ontzettend blij om ons te zien. Iedereen stelde zich voor, knuffelde ons, wilde van alles weten. Allemaal in het Spaans, en dat is best moeilijk als je uitgeput bent. Ook het onthouden van de namen leek een hele opgave te worden, vooral voor Myrthe, die volgens zichzelf "niet eens goed is met Nederlandse namen, laat staan Spaanse!". We hebben gelukkig genoeg tijd om te wennen aan het Spaans en aan de namen, en geen twijfel dat het goed komt!

Maandag was onze eerste echte dag op Arco Iris. Emma was een beetje ziek helaas, maar gelukkig worden we hier heel goed verzorgd. Iedereen staat klaar met medicijnen, thee en andere middeltjes en ze zijn ontzettend bezorgd. Wat ook even wennen was, is het enorme tijdsverschil. We waren om 4 uur lokale tijd wakker, wat niet zo gek is als je bedenkt dat het in Nederland 7 uur later (dus 11 uur) is. 's Avonds zijn we steeds zo moe, door de warmte, de bezigheden van de dag, en dus ook door onze jetlag. Het schijnt dat we daar vanzelf aan gaan wennen, maar voor nu voelde dat nog even niet zo. De kinderen hadden de eerste week vakantie, wat betekende dat ze ook 's ochtends op Arco Iris waren. Wij verbaasden ons erover hoe goed ze zich hier zelf kunnen vermaken de hele dag, eeuwig rondrennen, spelletjes spelen, stoeien. Dat had helaas een niet zo leuk resultaat; een van de kleintjes viel en brak zijn sleutelbeen. Hij had erg veel pijn, en voor de zekerheid zijn ze toch maar even naar het ziekenhuis gegaan. Myrthe mocht mee! Het ziekenhuis was helemaal niet zoals in Nederland. Het is te beschrijven als een groot huis, met verschillende kleine kamertjes. Geen deuren, geen ventilatie en je wordt van hot naar her gestuurd met briefjes. Het was net een gevangenis. Je moest het briefje laten zien, anders mocht je niet door de bewaakte deur. Je kan het je haast niet voorstellen! Eerste moesten we ons aanmelden. Na een uur wachten in de wachtkamer, mochten we naar de dokter. Die stuurde ons door naar de röntgen. Dat was zo raar. Want het was geen aparte kamer, nee, het apparaat stond gewoon ergens op de gang en je moest zelf een foto maken, die ontwikkelen en mee terug nemen naar de dokter. Op de foto was duidelijk dat het sleutelbeen niet alleen gebroken was, maar ook verschoven en dat het alleen met een operatie goed te zetten was. Dus wij (een begeleider en Myrthe) moesten dat kind daar achterlaten. Dat voelde zacht gezegd niet heel erg plezant. Een heftige ervaring dus, zeker als eerste kennismaking met Iquitos.

Ook tijdens ons introductiegesprek met Patty hebben we verhalen te horen gekregen, waar we erg van geschrokken zijn. Ook is het zwaar als je met de kinderen aan het spelen bent, en je je ineens realiseert dat ze hier wonen, omdat ze geen ouders of familie hebben die hen permanent een liefdevol thuis kunnen bieden. Arco Iris is dan een prachtige plek, en een prachtig initiatief en we zijn erg blij dat we hier de komende drie maanden kunnen en mogen helpen.

Op onze eerste dinsdag hebben we van alles gedaan. In de tuin gewerkt, spelenderwijs de puzzels opgeruimd en gesorteerd, Engelse les gegeven en afgewassen. Druk bezig zijn hier is ontzettend leuk, maar gelukkig kunnen we af en toe, wanneer we dat zelf willen, onze rustmomentjes pakken. We worden hier heerlijk vrijgelaten daarin. Emma heeft vandaag haar kast gekregen en lekker kunnen uitpakken, voor Myrthe duurt het nog wat langer, omdat haar nieuwe kamer eerst geschilderd moet worden en ze dus nog gaat verhuizen.

Op woensdag hebben we onze eerste tropische storm meegemaakt, en de eerste echte beesten ontmoet. Heel schattige kleine springvlindertjes in het eendenhok, dat we moesten schoonmaken, grote salamanders en nog grotere padden, en helaas ook hele grote motten die het prettig vonden op Emma's kamer te zitten. Emma dacht daar anders over en samen hebben we, ondanks dat we allebei absoluut niet van motten houden, ze met een bezem verjaagd. Ook hebben we vandaag de kindjes voorgelezen, goed voor ons Spaans, en ze de fotos van onze families laten zien. Wat vonden ze dat leuk! De grotere kinderen hebben we geholpen met hun huiswerk Engels, en dat was nog wel even schrikken, hoe slecht ze hier les krijgen. We hopen ze te kunnen helpen daarbij. We hopen volgende week zelf wat dingen te kunnen organiseren, zodat we niet meer de hele dag klapspelletjes hoeven te doen. Vooral "papegaaitje leef je nog" wordt inmiddels een beetje vermoeiend...

Donderdag een verjaardag! We hebben gezongen met alle kinderen, taart gegeten en cola gedronken, en iedereen heeft de jarige een verjaardagswens gegeven. Wij kwamen niet verder dan "Feliz cumpleanos", maar daar leek de jarige heel blij mee te zijn. We hebben ook voor het eerst wat kleren gewassen. Dat gaat hier met de hand, en is oprecht nog best zwaar werk! Nu is het nog leuk en nieuw, maar ik weet zeker dat we enorm blij gaan zijn met onze wasmachines als we thuiskomen! Emma heeft vandaag geholpen bij de bijles van groep drie, lekker gerekend en Spaans geoefend.

Vrijdag was de eerste warme dag, we hebben lekker water geademd, wat een vochtigheid hier! We hebben veel gelachen vandaag, tijdens het lesgeven, tijdens het afwassen, tijdens het volleyballen en het voetballen en tijdens het eten. De kinderen beginnen aan ons te wennen en wij aan hen, en wat vinden ze het fijn dat wij hier zijn. Wij hebben ons plekje inmiddels gevonden en genieten steeds meer. Van onze momentjes met de kinderen, van het weer, maar het is ook ontzettend gezellig om samen dingen te doen. Gezellig kletsen, samen een film kijken, samen kleren wassen. Het is fijn om iemand te hebben om even in het Nederlands mee te praten, dan kan je toch beter kwijt wat je wil dan in het nog steeds vreemde Spaans.

Volgende week hopen we meer van de stad te zien, en zelf dingen met de kinderen te gaan doen. We gaan ook proberen foto's te plaatsen voor jullie, maar we weten niet of dat gaat lukken!

Hasta luego amigos!

Emma en Myrthe