Eerste kennismaking met Iquitos

Onze tweede en derde week op het project zijn inmiddels al lang voorbij, sorry voor de late update :). Toch willen we jullie toch graag even vertellen over allerlei leuke, en helaas ook minder leuke, dingen die we hebben meegemaakt. Here it goes.

Ons eerste weekend op Arco Iris was vooral heel relaxed. De meeste kinderen gaat zaterdagmiddag naar huis, dus dan zijn we hier grotendeels alleen. Twee kindjes blijven hier het hele weekend en een paar anderen worden zaterdagavond pas opgehaald, maar 4 kinderen is toch rustiger dan 24. Toch hadden we zaterdag even stress, omdat alle volwassenen weggingen. Dat kwam door een foutje in de communicatie, waardoor wij ineens met z'n tweeën en 4 kinderen waren die we moesten vermaken en eten geven. Gelukkig ontdekten ze snel genoeg Myrthe's laptop, waar ze uren zoet mee zijn geweest; lekker filmpjes kijken. Dat kwam voor ons handig uit, nu hadden wij de tijd om te uit te vogelen hoe alle sloten van de keuken werkten, wat er allemaal voor ingrediënten waren en dus ook wat we wilden koken. De keuze was snel gemaakt: pannenkoeken. Lekker, simpel en een feest voor de kindjes hier. Ze hebben er erg van genoten, en wij vonden het enorm leuk om voor ze te koken en we zijn stiekem best trots op onszelf dat zomaar alles goed gegaan is. 's Avonds kwam Patty kijken, die verwachtte dat hier nog iemand anders zou zijn. Dat was niet zo, en dat was voor haar ook een verrassing. Ze bood haar excuses aan, wat helemaal niet nodig was, en heeft meteen de kinderen overgenomen, wat wel fijn was. Konden wij ontspannen. Dat hebben we gedaan, gezellig samen serie gekeken!

Zondag was heerlijk ontspannen, omdat we nu alleen waren met de twee kindjes en met de dochter van Patty, die gekookt heeft en heerlijk voor ons zorgde. Dat is ook wel fijn eventjes. We hebben de kids achter Myrthe's laptop gezet, dat wilden ze graag. En ze verdienen het, ze waren gisteren zo behulpzaam. Zo wilden we bijvoorbeeld fruit hebben uit de fruitbomen, maar wij wisten niet zo goed hoe. "Geen probleem," dacht Ricardo, "klim ik toch even als een aapje de boom in. Ik pluk wel even fruit voor jullie!" Wij stonden verbaasd te kijken hoe makkelijk dat ging! Emma heeft foto's gemaakt van het lege project, die moeten we alleen nog op de computer en daarna op deze blog zien te krijgen. Nog even geduld dus :). Verder een beetje aangerommeld vandaag; Spaans geleerd, kleren gewassen (nog steeds zwaar werk), begonnen met de voorbereidingen van onze backpackreis. Voor we het wisten was het alweer 5 uur en kwamen alle kinderen terug. We werden net zo enthousiast geknuffeld als vorige week, toen we net aangekomen waren. Het zijn stuk voor stuk zulke lieve kindjes, en het is voor ons nog steeds lastig als we weer bedenken dat ze hier wonen omdat ze niet thuis kunnen zijn.

Maandag had Emma een nog moeilijkere ervaring. Tia Teresa, een van de nana's, vroeg of een van ons meewilde boodschappen doen. Naar de supermarkt, dachten wij. Daar hadden we ons even in vergist. Emma ging mee en eindigde op de markt in Belèn, die, als je je er niet op voorbereid, heftig is om te ervaren. Ja, natuurlijk heb je in films Zuid-Amerikaanse markten gezien, en armoede, en je denkt dat je er dan op voorbereid bent. Maar daar echt zijn, er rondlopen, de geluiden, de geuren, de levende kippetjes in kleine kooitjes, de mensen, de kindjes die geen schoenen en kapotte kleren hebben, de chaos en de drukte... Het is moeilijk te beschrijven en je nog moeilijker voor te stellen. We proberen nog een keer terug te gaan om foto's te maken, al weten we niet hoe veilig het is. We zijn op maandag ook begonnen met dansles geven. We hadden een hele les voorbereid, maar de groep kinderen was een beetje te groot. Door de chaos kwam er van de les niet zo veel terecht, maar het was duidelijk dat iedereen heel veel lol had, en daar gaat het voor ons om!

Onze tweede ervaring met Iquitos was beter. Patty heeft ons meegenomen naar het centrum op dinsdag, om onze dollars te wisselen en een bezoekje te brengen aan de supermarkt. We konden eindelijk chocola kopen, en eten! We hebben kort rondgekeken op het Plaza de Armas, het hoofdplein van Iquitos, en ons eerste ijsje gegeten. Het was heel fijn om de eerste keer met Patty naar de stad te gaan, we voelen ons zekerder nu we weten hoe het werkt, want vrijdag gaan we voor het eerst alleen! 

Woensdag en donderdag is Emma nog twee keer naar de markt geweest. Stukken korter deze keer, omdat we alleen de dingen nodig hadden die de eerste keer ontbraken. En het begint te wennen. De nana's zijn heel blij met onze hulp, hoeven ze niet alles alleen te sjouwen. Emma heeft Myrthe voorbereid, want zij gaat volgende week. We zijn allebei nog erg aan het kijken hoe we onze dagen doorbrengen, een vast schema moeten we nog een keer met Patty overleggen, maar dat komt vast goed.

Vrijdag zijn we om elf uur vertrokken en naar de stad gegaan. Daar hebben we geluncht en heel stiekem de rijst ontweken. Op Arco Iris krijgen we iedere middag droge witte rijst, dus inmiddels hebben we daar niet meer zo'n behoefte aan. We hebben heerlijk genoten van frietjes en tosti's. We hadden niet verwacht dat we dat zo zouden missen :) Even weg zijn is heerlijk, lekker dingen ontdekken! Dat is ook deels waarvoor we op reis zijn gegaan, dus dat gaan we lekker blijven doen.

Onze tweede zaterdag was een bijzondere, zowel voor ons als voor de kinderen. We gingen op stap! Zwemmen! In de Amazone. Met z'n allen in een bus, eten mee, drinken mee. Wij hadden vrijdag in de stad snoepjes gekocht om te trakteren, ook die gingen mee. Na ongeveer een half uurtje in de bus kwamen we aan bij een prachtige laguna in de jungle. Zwart water, groene bomen, gele vogeltjes, blije kinderen. Ze vonden het vooral fantastisch! Helaas kunnen ze dit uitje maar een of twee keer per jaar doen, gewoon omdat het te duur is. Weer even een eye opener, aangezien de entree 3 Soles is; nog geen euro. En dat is te duur. Maar we lieten dat de pret niet bederven! We hebben heerlijk genoten van het water, de afkoeling en de lokale specialiteit, juana, geproefd: reist in bananenbladeren met ei en kip en olijven. Best lekker! Na de lange dag was iedereen moe, maar in de bus werd vrolijk muziek geluisterd, meegezongen en zelfs gedanst! 's Avonds hadden we weer pannenkoekenfeest met de kindjes die hier bleven en daarna was ook onze tweede zaterdag voorbij.

Na een heerlijk ontspannen zondag begon maandag de week. Alles begint te wennen, en dat merkten we op een minder leuke manier. Nu we geen tijd meer nodig hadden om overal verbaasd over te zijn of uit te vogelen wat en hoe, hadden onze hoofdjes ineens tijd om thuis te missen. En dat kwam best hard aan. Maar het schijnt dat dat erbij hoort. Een nieuwe plek, nieuwe mensen, een nieuwe taal. Het kost tijd om daaraan te wennen. Maar het schijnt dat we over een paar weken door een "draaideur" gaan en dat alles dat voorbij vliegt. We hopen het maar. 

De derde week was een week waarin we onze routine een beetje vastgelegd hebben. Wat wilden we vanaf nu gaan doen? Na een gesprek met Patty op donderdag hebben we verschillende taakjes gekregen. 's Ochtends zijn we vrij en hebben we de tijd om Spaans te leren, onze was te doen, onze lessen voor te bereiden en een beetje te ontspannen. Om 12 uur moeten we een meisje ophalen van de crèche en helpen met het eten klaarzetten. Na het eten helpt Emma bij de bijles van groep 3 en Myrthe bij de bijles van groep 7 of van de middelbare scholieren. Op maandag en woensdag geven we twee keer balletles, en op zaterdagochtend geven we twee uur Engels. Vanaf volgende week een lekker strak schema dus! We zijn benieuwd.

Tot slot hebben we al een heleboel huisdieren verzameld. Gekko's, salamanders, vlinders, motten, duizendpoten in de douche, kikkers, padden, muggen en andere vliegdingen. We zijn er geen fan van, en ze worden dan ook met de bezem gedelete. Aangezien vriendelijk vragen niet helpt, zijn we inmiddels veranderd in seriemoordenaars. Dat mag ook wel, want onze benen zijn een soort van feestmaaltijd voor de muggen en alle andere beesten die prikken. Maar dat hoort er allemaal bij helaas...

Dat was alles in het kort. Nogmaals sorry voor de late update, we zijn lekker druk bezig en tja, we hadden jullie gewaarschuwd. Tot snel, hopelijk...

Groetjes uit een tropisch Iquitos!

Emma en Myrthe